Mijn naam is Harrie Beerhorst. Ben geïnteresseerd in alle aspecten van de fotografie, maar vooral het fotograferen van mensen vind ik boeiend. Het unieke van ieder mens her- en erkennen zie ik als een uitdaging. Mensen zult u dan ook veelvuldig tegenkomen op deze site. Verder denk en kijk ik altijd in structuren en ook dat aspect van mij is terug te vinden in m’ n werk. Vooral in de architectuurfoto’s komt dat facet naar voren.

Ik probeer datgene weer te geven wat me ontroert, wat ik mooi vind. Bij mensen zijn dat vaak de ogen, die de ziel weerspiegelen; daar stel ik dan extra op scherp. Bij landschappen kan het kleur zijn, bijv. het oplichtende groen van de sawa’s in Azië of de wolkenluchten in ons eigen land. Ook mooie lijnen in een gebouw of landschap kunnen me aanspreken; vaak zoek ik details op. Altijd speelt het licht een hoofdrol, daar schrijf ik mijn verhaal mee.

Soms interpreteer ik de werkelijkheid op mijn manier. Dan probeer ik iets toe te voegen aan de zichtbare realiteit. Dat kan beweging of onscherpte zijn, of worden contrasten extra aangezet, afhankelijk van datgene wat ik wil vertellen.

Van geënsceneerde situaties en/ of opstellingen houd ik niet. Als ik een portret maak van iemand vind ik het prettig om iemand in z’n natuurlijke context vast te leggen. Dit betekent niet dat ik afkerig ben van studiowerk; daarvan zijn op deze site genoeg voorbeelden te zien.
Ben een liefhebber van kleurenfotografie, hoewel ik zwart wit, getuige een aantal foto’s, niet schuw; zwart wit wordt door mij alleen gebruikt als het functioneel is voor de zeggingskracht, niet om een zekere graad van abstractie te zoeken. Abstractie probeer ik te bereiken door bepaalde onderwerpen te kiezen en door daar details en structuren uit te isoleren, maar meestal wel in al z’n kleurenpracht. Kleur geeft in mijn beleving een extra dimensie aan het leven en aan de mens in zijn leefomgeving.

Heb een voorliefde voor oude en verlaten gebouwen. Daar waar ooit mensen hebben geleefd, gewerkt, hebben gehaat en hebben lief gehad. Daar ervaar ik de schoonheid van verval. Urbexfotografie of urban exploration.

In mijn voortdurende, dagelijkse zoektocht naar God zie ik de trap als metafoor: een weg naar het licht. In mijn verzameling foto’s zijn veel voorbeelden van deze metafoor zichtbaar.

Soms probeer ik door middel van m’n fotografie een boodschap door te geven. De foto’s bij de categorie “experimenteel” zijn geplaatst, zijn daar een voorbeeld van. Met deze foto’s, die niet zijn bewerkt maar zo uit m’n camera komen, wil ik het vluchtige van het leven weergeven. Het leven “twittert” a.h.w. voorbij. M.a.w.: investeer in relaties en maak de wereld mooier, liefdevoller; het leven is zo teer en voor je het weet is het vervlogen. Die boodschap heb ik in deze foto’s willen leggen. Dat is mijn missie en mijn verhaal. Wat overblijft zijn schimmige beelden van mensen die voorbij gaan.

Regelmatig worden foto’s op deze site vervangen. Een foto moet zich bewijzen om te mogen blijven.

Doe naast reclame ook freelancewerk voor tijdschriften en uitgevers.

Referenties: