Architectuur
Vaak fotografeer ik alleen delen van een gebouw. Kenmerkende parten weliswaar maar gedeelten, stukjes uit een geheel.
Wiskundige verhoudingen, lijnen en geometrische figuren trekken mijn aandacht in een gebouw. Al die delen vormen in hun totaliteit, in hun geheel, meer dan de delen afzonderlijk. Het geheel is meer dan de som der delen. De laatste tijd probeer ik dat idee vast te leggen in meerluiken; triptieken genoemd hoewel het getal hierbij niet altijd uitgaat van drie. Het kunnen ook vier of vijfluiken zijn.Ik voel me het meest aangetrokken tot moderne architectuur. Soms word ik gegrepen door verhoudingen en lijnen die opeens zichtbaar worden door de camera scheef te houden.
Som is het de wijze waarop het licht over het gebouw speelt. Het licht laat de stenen en of het staal a.h.w. spreken. Die uitgesproken boodschap, wil ik door middel van mijn beelden zien te vertalen.
Voordat ik een gebouw fotografeer besteed ik eerst een dag aan het leren kennen van de functie. Ik wil de bepalende lijnen zien te ontdekken. Dat gebeurt vaak op een dag die aan de echte shoot vooraf gaat. Op zo’n moment zie ik ook hoe het licht op bepaalde delen van de dag meespeelt. Een gebouw moet je eerst leren kennen. Je moet er op de een of andere manier een relatie mee hebben. Je moet er van houden.
Zo wordt een stuk architectuur iets van mezelf. Stenen, staal en cement komen zo voor mij tot leven.
